آوای معارفی

آوای معارفی

ای به عالم كرده راز پنهان مرا

هر نفسی شور عشق در دو جهان افكنی

ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران

ای چراغ چشم توفان بار ما

ای دل مشتاق بی آرام من

ما را دلی بود كه ز دنیای دیگر است

قدر ما، گردون دون همت نمی داند كه چیست

زآتش پنهان عشق هركه شد افروخته

باز فصل رویش فرصت آغاز است

ای دوستان من كیستم

جانا حدیث حسنت در داستان نگنجد

كیست این پنهان مرا در جان و تن

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

یا حسن عسكری مولا

مرا عقیق تو باید شكر چه سود كند

موجیم و وصل ما از خود بریدن است

خدایا قطره ام را شورش دریا كرامت كن

ری از تو جان گرفت

بر باد رفت در غم و حسرت جوانیم

ای خدا این وصل را هجران مكن

...
44
45
46
...

دسترسی سریع