آوای معارفی

آوای معارفی

حیلت رها كن عاشقا

سكوت سرد دی شكست و نوبت بهار شد

بر هم زنید یارا این بزم بی صفا را

ملكا ذكر تو گویم

بهمن آمد و گل ریخت باغبان به دامانش

رفتنی مثل رودند

مرا عقیق تو باید شكر چه سود كند

گل آمد و یار آمد آلاله به بار آمد

ای یار من ای یار بی زنهار من

هر چه می خواهد دلت از عالم بالا طلب

سكوت خانه شكستن بغض همه به هر بهانه

مادر فدای قامت خم تو

گر زنده ام به خاطر مهر ووفای توست

ای در درون جانم و جان از تو بی خبر

آغاز من تو بودی و پایان من تویی

بس كه شدم سالها معتكف روی دوست

بوی زلفت در جهان افكنده ای

به سینه می زندم سر دلی كه كرده هوایت

دلبرا دست امید و من و دامان شما

خرم آن بقعه كه آرمگه یار آنجاست

...
41
42
43
...

دسترسی سریع