آوای معارفی

آوای معارفی

آمدم ای شاه پناهم بده

چو با كس نهی راز خود در میان

مكن تكیه بر آرزوهای خویش

هر گل كه بینم دارد نشانت

بسی پایه ها دارد ایمان و دین

تن به شكست و غم مده

زندگی پنجره ای است...

بیا تا برآریم دست دعا را

ارزنده ترین گوهر مقصود نماز است

ای دل شیدای ما گرم تماشای تو

تا رسی به آسمان آن زلال بیكران

رضا سلطان زمین و آسمونه

آن شب تمام عرشیان جشنی به پا كردند

دل به عشق خدای یكتا ده

از لغزش خاطیان گذشتن كرم است

تنها تویی تنها تویی در خلوت تنهائیم

ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش

به فردا ممان كار امروز را

قانعی گنج است گر آید به كف

دریاست نكو و نیك تر ساحل آن

...
33
34
35
...

دسترسی سریع