راز ولادت امام علی علیه السلام در درون كعبه
به گزارش روابط عمومی رادیو معارف ،در سیزدهم رجب سال 30 عام الفیل، حادثه بس عجیبی رخ داد كه هرگز در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد از آن نیز تكرار نشده است، و آن حادثه، به دنیا آمدن نوزادی است در درون خانه كعبه كه به نام علی علیه السلام اسم گذاری شد.
مادر حضرت علی(ع) فاطمه، دختر اسد فرزند هاشم است كه جزء نخستین زنانی شمرده می شود كه به پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله ایمان آورد و پیش از بعثت از آیین ابراهیم پیروی می كرد. همین فاطمه زنی است كه سخت مورد احترام پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله بوده است.
پدر این طفل، عمران معروف به ابوطالب، حامی بزرگوار رسول خدا صلی الله علیه و آله بود.
به دنیا آمدن امیرمؤمنان، علی علیه السلام در درون خانه خدا فضیلتی است كه محدّثان شیعه و دانشمندان علم انساب آن را در كتابهای خود نقل كرده اند و در میان دانشمندان اهل تسنن گروه زیادی به این حقیقت، تصریح و آن را یك فضیلت بی نظیر خوانده اند كه به نمونه هایی اشاره می شود:
1. محمد مالكی می گوید: «وُلِدَ بِمكَّةَ الْمُشَرّفَةَ داخِلَ بَیْتِ الْحَرامِ فی یَوْمِ الْجُمعَةِ الثَّالِثَ عَشَرَ مِنْ شَهْرِاللّه ِ رَجَبِ سَنَةِ ثَلاثینَ مِنْ عامِ الْفیلِ... وَلَمْ یُولَدْ فِی الْبَیْتِ الْحَرامِ قَبْلَهُ اَحَدٌ سِواهُ، وَهِیَ فَضیلَةٌ خَصَّهُ اللّه تَعالی بِها اِجْلالاً لَهُ وَاِعْلاءً لَمَرْتَبَتِهِ وَاِظْهارا لِكَرامَتِهِ؛(1) علی در داخل خانه خدا در مكه، روز جمعه سیزدهم ماه خدا، رجب سال سی از عام الفیل به دنیا آمد... قبل از او كسی در داخل خانه خدا به دنیا نیامده بود و این ولادت فضیلتی است كه خدای بلند مرتبه علی علیه السلام را به آن اختصاص داده است، برای تجلیل او و بالا بردن مرتبه او و آشكار نمودن كرامت و بزرگواری او».
مولود نورانی كه در درون خانه خدا به دنیا آمده و چهار شبانه روز از او و مادرش با غذای بهشتی پذیرایی شده، برای نام گذاریش نیز خدای خانه باید تصمیم بگیرد، نه پدر و مادر و یا پدربزرگ و مادربزرگ. و چنین هم شد، خداوند منّت خویش را بر او كامل نمود و با جملاتی از عالم غیب به گوش فاطمه مادر نوزاد رساند كه او را چه نام نهد.
فاطمه بنت اسد می گوید: «فَلمّا اَردْتُ اَنْ اَخْرُجَ هَتَفَ بی هاتِفٌ یا فاطِمَةُ سَمّیهِ عَلیّا فَهُوَ عَلِیٌ وَاللّه ُ الْعَلِیُّ الاَْعْلی یَقُوْلُ: اِنّی شقَقْتُ اِسْمَهُ مِنْ اِسْمی وَاَدّبْتُهُ باَدَبی وَوَقَفْتُهُ عَلی غامِضِ عِلْمی وَهُوَ الَّذی... یُؤذِّنُ فَوْقَ ظَهْرِ بَیْتی وَیُقَدِّسُنی وَیُمَجِّدُنی فَطُوبی لِمَنْ اَحَبَّهُ واَطاعَهُ وَوَیْلٌ لِمَنْ اَبْغَضَهُ وَعَصاهُ؛(8)پس هنگامی كه خواستم [از كعبه] خارج شوم، هاتفی [از غیب] مرا ندا داد: ای فاطمه [او را] به نام علی نام گذاری كن! پس او علی است و خدای علیّ اَعْلی است كه می گوید: به راستی، اسم او را از اسم خودم جدا ساختم و او را به ادب خود پرورش دادم و او را بر پیچیدگیهای علم خود آگاه ساختم و او كسی است كه... بر بام خانه من اذان خواهد گفت و مرا تقدیس و تمجید خواهد نمود. پس خوش به حال كسی كه او را دوست بدارد و اطاعتش كند و وای بر كسی كه او را دشمن بدارد و نافرمانی كند.»
